Очиғи буни эртак деб ёзмаяпман. Бу хақиқат. Воқеа 1991 йил содир бўлган. Қишлоқдамиз. Оддийгина хаёт кечирамиз. Аввалари қўни қўшнилар иноқ яшардик. Қўшнилар орасида девор бўлмасди. Қорнимиз очса тўғри келган қўшнини уйида овқатланиб кетардик. Махаллани боллари бир биримиз билан ака-ука, опа сингил эдик. 10 синфни тамомлаб 11 синфга кўчган пайтим. У пайтда ёзги каникул пайтида деярли хамма лагерларга мажбур жўнатиларди. Аммо мени май оида оёғим синиб қолганлиги учун уйда қолишга мажбур бўлгандим. Орқа қўшнимни ўғли уйланганига 1 йилдан ошганди. Зиёда кеннайим ва Ахрорака бир бирларини севиб турмуш қуришган. Мендан 3 синф юқори ўқишган. Синфдош. Аммо уларда фарзанд йўқ эди. Қишлоқ шароитида юунчалик кўп вақт фарзанд кўрмаслик негадир айб саналади. Хуллас июнни жазирамаси бошланган пайт. Қўлтиқ таёққа суяниб ховлимиз пастидаги ариқ бўйидаги мажнунтол тагига бориб жойлашдим.У ер росаям сўлим эди. Шу пайт Ахрор ака уйидан жахл билан чиқди. Мени ёнимга келиб сигарета чекди. Мен:
-Ха ака тинчликми? дедим. У эса
-Ха, Рустам сенга мазза уйланмагансан. Оила ғалвасини нималигини билмисан. Эх онам ва аммам бугуноқ хотининингни қўясан деб келиб олишди. Биласан опангни севаман. Аммо фарзанд бўлмаса қийин экан...
У хўрсинганича кетди. Очиғи унга рахмим келиб орқасидан қараб қолдим. Кейин яна китоб ўқиб ётдим. Бироз ўқигач кўзимга уйқу келди. Ухладим. Орадан қанча ўтганини билмайман. Кимдир мени туртиб уйғотди. Қарасам Ахрорака, маст холда.
-Рустам, тур укажон. Бир отамлашамиз. Ма ич, сен хам катта бола бўлдингку ахир. У бир пиёла вино қуйиб менга узатди. Йўқ дейишимга қарамай мажбурлади. Нима бўлса бўлди деб ичдим. Орқасидан яна бир пиёлани индамай ичдим. Аввалари ўртоқларим билан сал қиттай-қиттай қилгандим. Аммо бунчалик кўп ичмагандим. Ичим қизиб, бошим айланди. Яна Ахрор ака ўз дардини айта бошлади.
-Биласанми Рустам нима? Дардинг борми демайди бу қариндошлар. Зиёдаопанг эса ғинг демайди. Хамма айб менда! Ишонавер! Шахардаги доктор айтди. Мендан фарзанд бўлмасакан. Уруғим умуман нолойиқ экан. Зиёда бўлса буни билгақ уйга келиб хамма айбни ўз бўйнига олибди. Шуни эшитгандан буён онам ва фариндошларим бу туғмасни йўқотасан деб холу жонимга қўймаяпти. Сиқилиб кетдим ука!
Очиғи бу гапларни айтаётганда Ахроракани кўзидан ёш оқарди. Ичим ғалати бўлиб кетди.
Нима деб овутишга ақлим етмасди. Фақат бошимни силкитиб ўтирардим холос.
Бирдан Ахрорака жим бўлиб қолди. 10 минутларча жим тургач менга илтижоли боққан холда:
-Рустам битта укалик қилмайсанми?
-Жоним билан ака нима хизмат?
-Халиги... нима десам экан. Мени оиламни сақлаб қолишга ёрдам бер.
-Қандай қилиб, айтинг ака любой ишни қиламан.
-Маладес ука, ўғил боласана? Эркаксан а? Сир сақлайсан а?
Гаплар Ахроракада жуда ғалати охангда янграрди.
-Ха ака сўз бераман, эркакча гап.
-Яхши, унда бир иш қиласан. Кечқурун соат 11 да мени уйимга кел бир иш қиламиз. Хўпми? Келишдикми?
-Бўлди ака. Чиқаман.
Шундан кейин Ахрорака кетди. Очиғи уни менга нима иш юклаши умуман қоронғу эди. Ярим кечасида у менга нима иш бермоқчи? Хаммаси мавхум эди.
Бир амаллаб кечаси 11 бўлишини кутдим. Чўлоқланиб уни уйига ўтдим. Боя айтганимдай бизни орамиза девор йўқ эди. У мени кутиб турган экан. Юр деб уйига олиб кирди. Кирсам уйда Зиёда кеннайим ўтирибди. Дастурхон солинган. ноз нематлар билан бирга ароқ хам бор.
-Кел рустам битта соғлиқ учун ичамиз, деди Ахрорака. Зиё сен хам ич.
Во ажаб, Зиёда кеннайим индамай қўлига пиёлани олиб ароқни сиқпорди. Мен хам шошиб шарт кўтардим.
-Энди гап бундай ука. Биз опанг билан келишдик. Оиламизни тақдири сени қўлингда. Хозир кеннойинг билан бирга бўласан. Зора сени уруғларингда кеннойинг хомиладор бўлса. Ахир тушун шунга мажбурман.
Карахт бўлиб қолдим. Кеннайимга қарасам у кўзини дастурхондан узмай ўтирибди. Мақсад жиддий.
-Ваъда бергансан Рустам ёрдам қиламан деб. Эркаксанку ваъдангни бажар! Бу гаплардан кейин тилим ғўлдирашни бошлади.
-Э бу лапашанг экан. Хаои меники турмийди демийсанми, сенга дардимни айтмасди ука.
-Э ака нима деяпсиз. Эркакман.Мана кўринг турадиям. Фақат ноқулайда.
-Хижолат бўлма чиқиб тураман. Зиё тезроқ бўлларинг.
Ахрор ака чиқиб кетди. Зиёда кеннайи хамон кўзини ердам олмасди.
-Кеннайи нима қилай?
-...
-Кеннайи..
У менга қаради, кўзи тўла ёш.
-Жон ука акангиз айтган ишни қилинг. Илтимос.
-Лекин мен уни қандай қилишни билмиман. Хали умримда қизларни қўлиниям ушламаганман.
-Хижолат бўлманг, келинг ичкари уйга жой солиб қўйганман.
Уйга кирдик. Қарасам жой тайёрлаган. Ташқаридаги чироқни ғира шира ёруғи тушиб турибди. Зиёда кеннайи секин ечинди. Мен эса қулоқларим қизишни бошлади. Бошим ғуввиларди.
-Сиз хам ечининг.
-А, ха хозир. Оёқ гипс бўлгани учун шортикда эдим. Ечишда қийналдим. Зиёда кеннайим келиб ёрдам беришни бошлади. Кейин келинг сиз устимга чиқсангиз қийналасиз. Осмонга қараб ётинг деди. Хўп деб ётдим. Аста секин у менга тўғриланиб ўтириб тура бошлади. Ичим ғалати бўлиб кетганди. Аста секин у ихрай бошлади. Шунда ташқаридан Ахроракани йўталиши эшитилди. Кеннайим шарт пастга тушиб олди.Мен эса тугатишни истардим. Кейин бир амаллаб кеннайимни устига чиқдим. Секинлик билан бошланган иш тезлашиб кетди. Ароқни таъсирими бунулай ўзимни йўқотиб харакатланардим. Бутунлай ўзимни йўқотдим. Харакатларим тезлашгани сабабли кеннайимни овози хам кучайиб кетди. Охири бўшандим. Ичим узилгандай бўлди. Оғир хансираб ёнида ётиб қолдим. Шунда уйга Ахрорака кирди.
-Нима бўлди Зиё оғридими? Қаттиқ бақирдинг? деб сўради. Кеннайим эса эзини тўсганича оёғини кўтариб ётиб олди. Мен ўзимга келгач уйга чиқиб кетдим. Эрталаб туриб нима иш қилганимни тушуниб етдим. Ўша куниёқ шахарга амакимлариникига кетдим.
Ўқишни ўша ерда тугатиб институтга кирдим. Дарвоқе ўшандан кейин улар ўғилли бўлишди. Аммо хамон улар билан кўришишга уяламан. Уларни ўзлари хам мени кўришишни истамасликлари аниқ бўлса керак.
Хуллас бу айбни бошқа бўлмаслигини истардим