Фақир киши Жаноби Ҳаққа
нолий бошлабди: "Эй Яратган
эгам, нега мени бошқа
бандаларингдан кам кўрдинг,
ризқимни кам қилиб
яратдинг?!"
Унинг бу гапларини бир
йўловчи эшитиб қолибди ва
сўрабди:
- "Биродар, тинчликми?
Нимадан норизосан?!" Шунда
халиги киши:
- "Аллоҳ менга кўп ризқ ато
этмади, тинмай меҳнат
қиламан, бироқ
фақирликдан чиқиб кета
олмаяпман!" Йўловчи бир оз
ўйланиб тургач дебди:
-"Майли, сенга беш минг
тилла бераман, эвазига битта
кўзингдан воз кечасан!"
Фақир қаттиқ қўрқиб кетиб,
икки қадам орқага
чекинибди:
- "Эсинг борми? Қандай қилиб
беш минг эвазига кўзимдан
воз кечишим мумкин?!"
Йўловчи савдолашишда
давом этибди:
- "Унда битта қўлингни
берақол. Ўн минг танга
бераман?
- "Бўлмайди, – жаҳллана
бошлабди фақир, – юз минг
берсанг ҳам қўлимни
бермайман!"
- "Майли, ундай бўлса, шу ўн
мингга битта баромғингни
бер!" – уни ҳоли-жонига
қўймабди йўловчи.
-"Нега бармоғимни
сотарканман?! Бутун
дунёнинг молига
алмашмайман бармоғимни!"
Унинг бу гапини эшитган
йўловчи мақсадга кўча
қолибди:
"Эй ношукр банда, унда нега
нолияпсан? Аллоҳ сенга
қанча бойлик берганини
кўрмаяпсанми? Тўрт мучанг
соғ, ақлу хушинг жойида. Сен
эса, фақирликдан нолиб
ўтирибсан. Аллоҳ берган
шунча неъматга шукр қилиш
керак эмасми?!"