Зулҳижжанинг,
Ўнингчи куни.
Қон тўкканлар, омон бўлсинлар!
Ҳолиқ учун қилганлар буни,
Сажда қилган холда ўлсинлар!
Қурбон хайит!
Дилни қамрайди шодлик.
Кўзларимдан ёғар ёмғирлар.
Не эканин бундай-
Кўнгли ободлик,
Қаердан хам билсин-
Даҳрий олғирлар?
Фақат, Роббим учун сўяйин жонлиқ.
Чорак аср имкон тополмаганман.
Муҳтожлик эшигин ёполмаганман.
Рози бўлса, шоядки Холиқ.
Қурбонлик!
Э, воҳким, бу улуғ амал,
Бажарилмай қолди кўп замон.
Оғриқлари кўксимда хамон.
Бандасини қилса фақирлик қамал,
Таваллуд топаркан хасрат ва армон.
Қалбимни ўртайди адоқсиз қайғу.
Гарчи қадаҳимга шароб тўляпти.
Буддийлар дастидан,
Бирма томонда,
Акам, укам, опам, синглим ўляпти!
Иншааллоҳ...
Тарк айламай турса-
Бу баданни жон.
Жонлиқ сўяжакман,
Хар йил, хар хайит.
Лек татимаскан бахт, ярасидан қон-
Оқиб жон берётса оғанг бу пайт.

***

Сомалида очдир биродарларим.
Бунда эса маним пичоғимдир мой.
Улар оғам бирла баробарларим,
Ўзимни қўйгани тополмайман жой.
Гўёки дардимга бўлгандек шерик,
Фалакда йиғлар ой,
Солмасдан дод-вой.
Тулпорман тетикман, хушнуд ва тирик,
Унда бир бир ўлур,
Бия, айғир, той...
Урушлар,
Урушлар,
Қонли урушлар.
Шулар арзонми мўминнинг жони?
Золимлар таҳлар чоғ-
Олтин-кумушлар,
Йўқдир мазлумларнинг-
Ейишга нони.
Ёндирур юракни-
Адоқсиз нафрат.
Тўкмоққа халолми-
Мусулмон қони?
Ёҳуд гуноҳкорми-
Фақат ва фақат-
Роббим дегани-чун-
Қодир Худони?
Хожилар Умрада-
Хожилар Ҳажда,
Аллоҳни мадҳ айлаб-
Эслаган они.
Бир ёнда хайкалга қилганча руку-
Роботлар шак айлар,
Шу энг ёмони...

Бир пайтлар...
Дардини айтганча,
Йиғларди дўстим.
Сағирлик нонини,
Еганча ўсдим.
Не-не хўрликларни-
Кўрди бу кўзим.
Сотиб шароб олмиш,
Тоғам тўрт қўзим.
Сенга дардим айтмай,
Кимга айтаман,
Мактабдан дўзаҳга-
Хар кун қайтаман.
Ният қиладирман,
Улғаяй, унай.
Бу оқшом кел сенинг,
Уйингда тунай.
Қойил қолар эдим,
Унинг сабрига,
Гарчи учрасада
тоға қаҳрига,
Ва тоғасин ёрин,
Чексиз заҳрига.
Борар эди хар кун,
Она қабрига.
Менимча йиғларди,
Фақат қадрига.
Қолиб беоқибат,
Жигар касрига.
Тоға тарқатсада
Қурбонлик сўйиб.
Таом емаганди,
У бир бор тўйиб.
Яширарди шўрлик
ўқир намозин,
Яширин айтгандек
Аллоҳга розин.
Гўё шайтон дерди,
Тоғага чаққин,
Уялмай еявер,
Жиянинг хаққин.
Бошингга риёнинг
Тожини таққин...
Лек яхши инсонлар,
Эмасдир нодир,
Улар борки бўлмас,
Қиёмат содир.
Хануз зотлар бисёр,
Бергувчи закот.
Моли нисобига
етгани заҳот.
Бисёрдир мўминлар,
Хеч риё қилмас.
Ўнг қўли берганни
Чап қўли билмас.
Иймони баққуват,
Иймонимас мўрт,
Эркакларинингдир,
Маркаблари тўрт.
Гарчи даҳрийларнинг
Танқиди тинмас,
Мўминлар бегона,
Маркабни минмас.
Мушрикларнинг кўнгли,
Азалдандир кир.
Ўзлари эплолмас,
Маркабларин бир
Эмасдир бу эртак
Ёхуд ривоят,
Бу ростдир, мўминлар,
Ҳалимдир ғоят.
Қурбонлик гўштидан,
Берур русга хам,
Мусулмон бўлур деб,
Улар хам шояд.
Аллоҳ айлайверар,
Ҳифзу-химоят,
Токи феълида бор,
Қуръондан оят...
Таҳт бошига жоҳил,
Султон келса гар,
Халқ тиш кирин сўриб,
Ўзи санар зар.
Тахт бошига оқил
Султон келган чоғ,
Халқ дилидан кетар,
Қўрқув деган доғ.
Бир кун бўлар албат,
Золимлар хазон,
Минордан баралла,
Айтилгай азон.
Ёш болалар қадри,
Бўлмайди арзон,
Масжидга киролгай,
Келгач Рамазон.
Ёш чоғидан билиб,
Чин Ислом надир,
Бедор ўтур келса,
Лайлат-ул Қадр.
Ислом қонунларин
Қилсалар жорий,
Яна бизнинг юртдан
Чиқар Буҳорий.
То унгача жонлиқ,
Сўймасдан бутга,
Кут халқим, тўкилмай-
Тақлидан тутга.
Кун келур, бизлар хам,
Бўлармиз масрур.
Арслондек қўрқмас-у
Бургутдек мағрур.
Бизни хўлаганча
Бирор бир манфур,
Исломдан кечмоққа,
Қилолмас мажбур.
Шояд шунда бўлар
Шеърим хам мазкур,
Мусулмон халқ ичра
Маълум ва машҳур...

Қўлимизда кумушдан қадаҳ.
Ош ошаймиз қошиқда олтин.
Биз тўқликдан кекирамиз ваҳ,
Биродарлар ўлган бўлсада,
Очлик сабаб бир лаҳза олдин.
Очиқ кўрдир бизнинг кўзимиз.
Тош босмайди айтган сўзимиз.
Деймиз, ўлса ўлсин бошқалар,
Тирик қолсак бўлди ўзимиз.
Виждон айтур:Қўли қон бўлдинг,
Сен кечикиб пушаймон бўлдинг.
Истиғфор айт, тавба қилмасанг,
Сен қандайин мусулмон бўлдинг?