Ёшим 15 га тўлганди. Опам ўқишга кетганларидан кейин, кийимларини олиб, ҳар сафаргидек модни кийиниб олдим. Ҳар бир кийимни кийганимда ўзимга ёқиб кетардим. Тошойнани олдида туриб, ўзимга оро бердим. Кўчадаги кечқурун ясанган қизлага ўхшаш, ойнага қараб ўзимми шуларнинг бири, деб ўйлаш ёқарди манга.

Бундо қарасам, очилиб кетибман, кийимим тирсиллаб турарди, калта юбка тиззамни юқорирогида тугарди. Орқам думалок, катта бўлгани учун юбка сезиларли кўтарилиб, оппоқ думбамни салгина кўрсатиб турарди. Шунақалигимга махлиё булиб, "шунақа кийиниб турганимда, бирорта бақувват эркак ўзининг жунли қўллари билан қучоқласа эди", - деб ўйлаб, ойнани олдида бироз айланиб, кейин уйда айлана бошладим, айланавердим, айланавердим....

"Ҳоой" - диган овоздан ўзимга келдим. Қарасам юқори қаватдаги дўхтир қўшнимиз Эркин ака. Эшикни тақиллатсала, эшитмаган эканман, ўшанга кириб кеган эканла. Ойимлага дори ташлаб кетишга кирган эканла.
"Уйдамисан, йўми, овоз бермадинг...." - бошладила-де тухтаб колдила.

Олдиларида ҳар куни салом бериб кириб чиқиб юрадиган қизча, очиқ-сочиқ кийимларда олдиларида турардим.

"Саломалекум" - дедим чўзиб, ўзим нима қилишимми билмай, "келинг" дедим.
"Мануни ташаб кетишга кирудим" - деб пакетти узаттила.
"Хўп" - деб олдим.
"Бериб қўярсан, агар бирортаси тушунарсиз буса, қоғозда ёзиб қўйдим" - дедила Зариф ака манга ғалати қараб.

Улани қарашларидан қўрқдим, "энди нима бўлади", "бу жинни бўганми, бунақа кийимлани кийиб юрибди" - диб ойимга этиб беришларини ўйлаб, юрагим орқага тортиб кетди.
"Ман, ҳалиги, ану... мактабда спектаклда ўйнавотувдим" - дедим, гапим ўхшамаганини шу заҳотиёқ тушундим.
"Кимми ўйнисан" - сўрадила Зариф ака.
"Шу, ҳалиги битта қиззи ролидаман".
"Хмм.... яхши... хеч ким йўқми уйда?"
"Йук".
"Ҳали айланвотган экансан, тегинга ҳич нима киймадингми?"
"Кийдим" - дедим.
"Йук, кўринмади" - дедила.
"Бор" - дедим.
"Қани?"
Юбкани кўтаришга мажбур бўлдим. Ялтиллаб опамни қизил учбурчак трусиги кўринди. Униям кийиб, кутимми юбкани тагидан кўринишидан мазза қилардим.
"Спектаклда уйнасенг, шунақа кийинасанми?" - деб сурадила.

Ман жим колдим. Зариф ака саволи билан мани қўлга туширган эдила. Кўзимми чирт юмволдим. Балки чиқиб кетар, деб ўйладим.
Бирпас турдим. Бирданига кучли қўллар белимдан қучоқлаганини сездим. Битта қўл эса юбкани устидан кўтимми мижғиларди.
"Сан ролингга яхшилаб киришинга ёрдам бераман, хўпми?"

Ҳайратдан, қўрқувдан, ҳаяжондан ўзимни йўқотиб қўйдим, "хўп" дедим.
Эркакнинг қўллари худди ўйлаганимдек мани қучоқлаб, думбаларимми мижғиларди, ман диванни четини ушлаб олгандим.
Айлантириб, елкамга қўлини қўйдилар. Тиззамга ўтирдим.
"Оч" - деб буйруқ бердила Зариф ака. Кўзимми очдим.
"Оғзингни, жаллаб" - дедила. Юрагим уриб кетди.
Қарасам ширинкасини ечвоттила. Пастдан тепага итоаткор кучукдай қараб турдим. Иштонни ичидаги асбоб аллақачон котталашиб, боши қизариб, таранглашиб кетган экан. Пастдан ўтириб қараганда бошқача кўринди, манга ҳозир оғзига катта асбоб кирадиган жалаб бўлиш ёқди.Асбобни қўлимга ушладим. Оловдай иссиқ эди. Бошини ўпдим. Кейин яна битта ўпиб, тилим билан яладим. Огзимни очдим. Секин киритдим.

"Вуууууууааааааах ссуукккааааааа" - дивордила.
Чиқариб яна киритдим. Кинолада қанақа бўлиши эсимга тушиб кетди. Астойдил ялаб, суриб, чалпиллатиб ўпдим.
"Сан шундо соска экансану" - дедила кўзларини осмонга қаратиб.

Кейин бошимми ушлаб торта бошладила. Асбоб томоғимга тиралиб, тилимми эзарди. Ман оғзимми коттароқ очишга ҳаракат қилардим. Роса бошим билан ишладим.
"Сани кеннайингам бунака қиломиди" - дедила Зариф ака. Қувончдан юракларим ўйнаб кетди. Шу гапи билан мани забт этгандила. Ўзимни хонамга тортдим. Кроватимни ёнига бориб юбкамни кўтариб, орқам билан таранг турган асбобига суйкала бошладим.

"Сан тайёр ам экансан-у, ширинтой" - дедила.
"Хм" - дедим.

Битта ҳаракат билан трусикни йиртдила. Кроватга йиқитиб устимга ётдила. Оғирлигидан тагидан чиқолмасдим. Зариф акадай камида юз килодан кўп келадиган бақувват одамни тагидан чиқиб кўрчи. Бир томондан қийналсам, иккинчи томондан кўзимми юмиб мазза қилардим.
Қорнимни паст килиб ёткизиб, кутимми силаб-сийпалаганида беихтиёр дунқайиб қўярдим...
"Роса қутосирабсан, қизалоқ, хозир маники бўласан" - дедила.
"Хўп акажон" - дедим.
Қўлини оғзимга тиқиб, сўлагимни орқамга сурдила-де, асбобни орқамга тираб, битта резки тиқдила. Кўзимга олов келди. Бақирвораман десам, оғзимни ёпволдила. Тагида қалтираб, типирчилаб ётардим. Катта қўтоқ ичимга кириб бўлганиди. Ҳамма ёғим ёнарди.
Тўхтадила. Салдан кейин оғрик тингандай бўлди.
Зариф ака энди тебрана бошладилар.
"Акажон, жоон, секккинннн, оғриииидииии, мммммм," - деб стонать қилардим, бу Зариф акани баттар жунбушга келтирарди.
Шу ётишимда думбаларимни хоҳлаганча айириб, ўн минут поққиллатиб, ичимга "иииииих" деб тўкдила. Кейин асбобини чиқармасдан бирпас ётдила. Ман оғрикни азобидан ҳатто тўхтаганидан миннатдор эдим.
Овозимми секин чикариб "раҳмат" дедим.
"Ие..." - деб кулдила. "Рахматни кейин айтасан".
Туриб, куйлагимга қўтоғини артиб чиқиб кетдила.

Ман эса яна ярим соат шундай ётиб, кейин туриб, ювинишга кириб кетдим. Юрганимда Зариф акани спермаси оқиб, оёғими орасидан "шилқ-шилқ" қиган овоз чиқарарди.

Шундан кейин, ҳафтасига жуда бўлмаса икки марта кўришамиз. Мани жонимни оғритмасалар соғиниб қоламан.